Η Συμβολή της Τεχνητής Νοημοσύνης στην Απονομή Δικαιοσύνης

Ο χώρος της δικαιοσύνης είναι ένας κοινωνικοηθικός χώρος που είναι πολυδιάστατος και σε μεγάλο βαθμό απρόβλεπτος. Συχνά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με απόλυτη ακρίβεια και σαφήνεια, καθώς απαιτεί πολλαπλές παραμέτρους και παραδείγματα για να ληφθούν αποφάσεις. Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι οι μηχανές είναι ικανότερες από τους ανθρώπους στην επεξεργασία και ανάλυση των δεδομένων και στην ανάληψη αποφάσεων.

Πρόσφατα, η τεχνητή νοημοσύνη έχει καθιερωθεί σε πολλά επαγγέλματα, καθιστώντας δυνατή την επίλυση προβλημάτων με σαφήνεια και ακρίβεια. Στον χώρο της δικαιοσύνης, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της σταθερότητας, της συνέπειας, της επαγγελματικής ακεραιότητας και της εντιμότητας στις αποφάσεις που λαμβάνονται. Θα λέγαμε λοιπόν ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να βοηθήσει στη δικαστική λειτουργία, διασφαλίζοντας τη δικαστική διαφάνεια και παρέχοντας μια “έξυπνη δικαιοσύνη” που βασίζεται σε τεχνολογικά δεδομένα. Με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, μπορούμε να αποφύγουμε τις ανθρώπινες αδυναμίες και να επιτύχουμε πολλούς στόχους, όπως την ανάκτηση και ενίσχυση της εμπιστοσύνης των ανθρώπων στη λειτουργία των νόμων, του δικαίου και της δικαιοσύνης γενικότερα.

Συγκεκριμένα, η «έξυπνη δικαιοσύνη» εκεί που θα ασκείται διακριτικά, θα αποκτήσει την έννοια της δικαιοσύνης η οποία θα είναι βασισμένη στην επιστήμη και την τεχνολογία, θα είναι λιγότερο ενστικτώδης ή εμποτισμένη με προσωπικές πεποιθήσεις,  μεταβαλλόμενες συναισθηματικές καταστάσεις και πάθη.  Η  «έξυπνη δικαιοσύνη» θα είναι διαθέσιμη, προσιτή, αμεσότερη, ταχύτερη, ακριβέστερη, και αποτελεσματικότερη δικαιοσύνη η οποία θα βοηθά και θα ευεργετεί το σύγχρονο άνθρωπο, δεν θα τον ταλαιπωρεί και δεν θα τον απωθεί.

Ήδη η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιείται στον τομέα της δικαιοσύνης με πολλούς και διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα στην σχετικά πρόσφατη υπόθεση State v. Loomis, 881 N.W.2d 749 (Wis. 2016), το Wisconsin Supreme Court (ΗΠΑ) είχε κρίνει ότι η χρήση ενός τέτοιου συστήματος κατά τη διαδικασία επιμέτρησης της ποινής και την εκτίμηση του κινδύνου υποτροπής δε συνιστούσε προσβολή οποιουδήποτε δικαιώματος του κατηγορουμένου όπως για παράδειγμα του δικαιώματος του να έχει εξατομικευμένη ποινή ή ποινή βάσει ακριβών δεδομένων.

Ως εκ των πιο πάνω, αντιλαμβανόμαστε πως με την εξέλιξη της τεχνολογίας στις μέρες και την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό η διαδικασία προβολής δεδομένων και η λήψη αποφάσεων για την απονομή του δικαίου, να δημιουργείται η δυνατότητα διεξαγωγής «ρομποτικών δικών» ή αυτόματων δικών, ως μια περαιτέρω εξέλιξη των διαδικτυακών δικών που ήδη χρησιμοποιούνται ή της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης. Περαιτέρω, σε περιπτώσεις επανάληψης θα πρέπει να υπάρχει και αλγόριθμος, αυτοματισμός και εξαφάνιση της ανθρώπινης λειτουργίας και διαδικασίας.

Παρόλα τα παραπάνω, παρατηρείτε πως οι ηθικές αξίες συνεχίζουν να προωθούν την ιδέα ότι η τεχνολογία πρέπει να χρησιμοποιείται ως υποστήριξη των ανθρώπινων λειτουργιών και όχι ως αντικατάσταση τους, ακόμα και αν επιδιώκεται η ανάπτυξη συναισθηματικής νοημοσύνης στις μηχανές τα τελευταία χρόνια.

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να επιτελέσει πολύπλοκες λειτουργίες με μεγάλη ακρίβεια και ταχύτητα, ενώ το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να παρέχει κρίση, κριτική και κατανόηση σε πιθανά προβλήματα ή ανεξερεύνητες πτυχές της διαδικασίας. Καταλήγουμε λοιπόν πως, η χρήση της τεχνολογίας και συγκεκριμένα της τεχνητής νοημοσύνης σε συνδυασμό με το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα και στην ελαχιστοποίηση σφαλμάτων.