H υπ’ αριθμ. 3399/2015 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ανοίγει ένα ακόμη παράθυρο διαφυγής των εγκλωβισμένων δανειοληπτών σε Ελβετικά Φράγκα (CHF) εξαιτίας της διατάραξης της συναλλαγματικής ισοτιμίας μεταξύ Ευρώ και Ελβετικού Φράγκου η οποία δημιούργησε βάρη δυσβάστακτα στον ατυχή δανειολήπτη, που είχε πεισθεί στο παρελθόν από την Τράπεζά του να δανεισθεί (σε) Ελβετικά Φράγκα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το καλοκαίρι του 2007 η κα Σοφία απόφοιτη δημοτικού και κλητήρας σε διαφημιστική εταιρεία μαζί με την κόρη της Νικολέττα , απόφοιτη τεχνικού λυκείου και πωλήτρια σε εμπορικό κατάστημα, θέλησαν να αγοράσουν ένα διαμέρισμα προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν ως κύρια κατοικία και να «ξεφύγουν» από την μέγγενη του ενοικίου. Έχοντας βρει το διαμέρισμα αποτάθηκαν σε κατάστημα ελληνικής συστημικής τράπεζας προκειμένου να αιτηθούν ένα στεγαστικό δάνειο 130.000,00 Eυρώ περίπου (όσο και το τίμημα του διαμερίσματος που είχαν βρει). Ήλπιζαν ότι με έναν σφιχτό οικογενειακό προϋπολογισμό θα μπορούσαν μία μέρα να αποπληρώσουν το εν λόγω δάνειο καθόσον είχαν και οι δύο τότε δουλειά. Εκεί ο υπάλληλος του καταστήματος που απευθύνθηκαν τους συμβούλευσε ότι πρέπει να λάβουν το στεγαστικό τους δάνειο σε Ελβετικά Φράγκα γιατί η υπολογιζόμενη δόση για τους 300 μήνες του εν λόγω δανείου θα είναι μικρότερη από αυτή που θα προέκυπτε εάν ελάμβαναν το δάνειο σε Ευρώ. Μάλιστα με κάθε ευκαιρία τους υπογράμμιζε ότι και ο ίδιος στην θέση τους το ίδιο θα έπραττε καθόσον είναι γνωστή η σταθερότητα του εν λόγω νομίσματος. Ανακουφισμένες από την χαμηλότερη δυνατή δόση που εξασφάλιζαν οι δανειολήπτριες και γεμάτες ευγνωμοσύνη στον εν λόγω υπάλληλο για την συμβουλή του, υπέγραψαν τα έγγραφα που τους εμφάνισε ο εν λόγω υπάλληλος μπροστά τους εμπιστευόμενος πλήρως τις καλές προθέσεις της εν λόγω Τράπεζας.
Η εκταμίευση του δανείου στον λογαριασμό της κας Σοφίας και της Νικολέττας έγινε τον Ιούλιο του 2007 όταν και πιστώθηκαν 134.114,25 ευρώ. Μετά από οχτώ (8) χρόνια συνεπούς αποπληρωμής του εν λόγω (τοκοχρεολυτικού) δανείου τους, η κα Σοφία (σε λίγο καιρό συνταξιούχος) και η Νικολέττα (άνεργη) φέρονται να οφείλουν 145.380,55 Eυρώ ήτοι 11.000,00 Eυρώ περίπου περισσότερα.
Οι εν λόγω δανειολήπτριες , όπως και πολλοί άλλοι, εμπιστεύτηκαν την υπόθεσή τους στην LLPO Law Firm στην Αθήνα , ήτοι στην «Δικηγορική Εταιρεία Θεόδωρος Μακρής – Μιχάλης Ιωαννίδης» , καθόσον αφενός μεν αδυνατούσαν να κατανοήσουν γιατί μετά από τόσα χρόνια συνεπούς εξυπηρέτησης του εν λόγω δανείου κατά κεφάλαιο και τόκους , βρίσκονταν να οφείλουν περισσότερα χρήματα από αυτά που έλαβαν και αφετέρου γιατί είχαν πλέον ουσιαστική οικονομική αδυναμία να ανταπεξέλθουν σε μία συνεχώς αυξανόμενη σε Ευρώ δόση του δανείου τους σε Ελβετικά Φράγκα.
Μαζί προσφύγαμε ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης καταθέτοντας αγωγή και ασφαλιστικά μέτρα προσωρινής ρύθμισης των σχέσεων τράπεζας – δανειοληπτών μέχρι την απόφανση των ελληνικών δικαστηρίων επί της κύριας αγωγής μας. Το Δικαστήριο στην σχολιαζόμενη απόφαση ασφαλιστικών μέτρων διαπίστωσε μη δέουσα ενημέρωση των δανειοληπτριών για τον συναλλαγματικό κίνδυνο τον οποίο αναλάμβαναν από τον αρμόδιο υπάλληλο της τράπεζας και περαιτέρω ότι και από τον τρόπο σύνταξης και την επιλογή της γλώσσας της προδιατυπωμένης δανειακής συμβάσεως δεν ήταν δυνατόν να καταστεί πλήρως αντιληπτός και με συγκεκριμένο τρόπο στις αιτούσες ο συναλλαγματικός κίνδυνος που καλούνταν να αναλάβουν. Άλλωστε ο όρος της επίδικης σύμβασης στον οποίο ρυθμιζόταν η ισοτιμία με βάση την οποία θα μετατρέπονται σε Eλβετικά Φράγκα οι καταβολές σε Ευρώ ήταν μέρος των γενικών όρων συναλλαγής και ουδέποτε αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των μερών.
Απόρροια του ανωτέρω σκεπτικού του Δικαστηρίου ήταν το τελευταίο να πιθανολογήσει την ευδοκίμηση της αγωγής των δανειοληπτριών και να διατάξει και να υποχρεώσει την ελληνική συστημική Τράπεζα να αποδέχεται προσωρινά και μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αγωγής τους , η οποία εκδικάζεται σε πρώτο βαθμό το έτος 2017, την καταβολή των μηνιαίων δόσεων της σύμβασης στεγαστικού δανείου σε Ελβετικά Φράγκα (CHF) με την συναλλαγματική ισοτιμία Ελβετικού Φράγκου με Ευρώ όπως αυτή ίσχυε κατά την εκταμίευση του δανείου και προσδιορίζεται σε 1,6613 Ελβετικά Φράγκα ανά Ευρώ.
Με τον τρόπο αυτό, έστω και προσωρινά, το Δικαστήριο ουσιαστικά αίρει από τους ώμους των δανειοληπτριών τις συνέπειες του συναλλαγματικού κινδύνου που εντελώς ανυποψίαστες αναλάμβαναν όταν υπέγραφαν την σύμβαση σε ξένο νόμισμα μεταφέροντας τον συναλλαγματικό κίνδυνο εξ ολοκλήρου στην συστημική ελληνική τράπεζα , επιρρίπτοντας της όλη την ευθύνη ελλιπούς ενημέρωσης κατά το κρίσιμο προ συμβατικό στάδιο.
Το 1ο βήμα εξόδου και απεγκλωβισμού των εν λόγω δανειοληπτριών έγινε… Απομένουν κάποια ακόμη!
Άλλωστε η πάγια θέση του γράφοντος είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται οι δανειολήπτες σε καταβολή των μεγαλύτερων ποσών, που η διατάραξη της συναλλαγματικής ισοτιμίας μεταξύ Ευρώ και Ελβετικού Φράγκου, σώρευσε σε βάρος τους.
Οι συμβάσεις στεγαστικών δανείων σε Ελβετικά Φράγκα, που κατά το εγγύς παρελθόν αποτέλεσαν αντικείμενο οξέος ανταγωνισμού μεταξύ των Ελληνικών Τραπεζών, είτε κατά κανόνα πάσχουν από ακυρότητα, ως εικονικές η ανήθικες, είτε είναι ακυρώσιμες συνεπεία απάτης ή πλάνης. Εκτός, όμως, από τις άμεσες από την ακυρότητα ή την ακυρωσία των συμβάσεων συνέπειες, οι τράπεζες ευθύνονται και σε αποζημίωση των δανειοληπτών, συνεπεία, ιδίως, της μη εκπληρώσεως των υποχρεώσεων, που η καλή πίστη (σχέση εμπιστοσύνης) επέβαλλε να εκπληρώνουν απέναντι τους από το προσυμβατικό ήδη στάδιο. Σε αυτά τα σημεία στέκεται και εμβαθύνει το περιεχόμενο και το αιτητικό των αγωγών μας.
Το ζητούμενο για εμάς δεν είναι η αμνήστευση των ευθυνών των πελατών μας αλλά ο δίκαιος επιμερισμός της ευθύνης αυτής η οποία σήμερα μονομερώς «πνίγει» την καθημερινότητα χιλιάδων δανειοληπτών στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε πολλές ακόμη Ευρωπαϊκές χώρες.
Μετά τιμής,
Θεόδωρος Μακρής
